„Nie ma nic w umyśle czego przedtem by nie było w zmysłach”

                                                                                                            Arystoteles

Terapia integracji sensorycznej (SI) określana jest mianem „nauki wesołej zabawy”.  Podczas sesji dziecko huśta się w hamaku, jeździ na deskorolce czy balansuje na kołysce. Przez zabawę przyjemną i interesującą dla dziecka dokonuje się integracja bodźców zmysłowych oraz doświadczeń płynących do ośrodkowego układu nerwowego, co pozwala na lepszą organizację działań. Zajęcia integracji sensorycznej w naszym przedszkolu odbywają się w specjalnie przygotowanej i urządzonej sali. Wyposażenie stanowi specjalistyczny sprzęt, dzięki któremu możliwa jest stymulacja przedsionkowa, proprioceptywna i dotykowa.

Dzięki starannie dobranym ćwiczeniom w ramach terapii dziecko może poprawić: sprawność dużej i małej motoryki, zdolności wzrokowe i słuchowe, uwagę i koncentrację, funkcjonowanie emocjonalne i społeczne, oraz ogólną sprawność fizyczną.Każde dziecko, aby rozwijało się, powinno mieć zapewnioną możliwość zdobywania różnorodnych doświadczeń. Zabawa i ruch to w wieku przedszkolnym podstawowe i naturalne formy aktywności i uczenia się dziecka. Są to jednocześnie podstawowe formy pracy z dzieckiem podczas terapii Integracji Sensorycznej.

Zachęcamy do wspólnych ćwiczeń z zakresu integracji sensorycznej Rodziców i dzieci, które pozwolą na dobrą zabawę i pogłębienie relacji:

Skakanie przez gumę, wybieranie z miski jednego spośród różnego rodzaju ziaren, siłowanie się na ręce, pajace, podskoki, orzeł na piasku, kołyski” na brzuchu i na plecach, kręcenie się na obrotowym krześle. Ćwiczenia sensomotoryczne do wykonywania z dziećmi w domu: zawijanie w koc, kołdrę i rozwijanie z turlaniem w obie strony - „naleśnik”.

,,Naleśnik z Zosią’’

Do zabawy potrzebny jest koc. W wierszyku należy wypowiadać imię dziecka biorącego udział w zabawie.

Zawijamy, zawijamy,

Zawijamy, zawijamy,

Zawijamy, zawijamy

I …naleśnik z Zosią mamy.

Odwijamy, odwijamy,

Odwijamy, odwijamy,

Odwijamy, odwijamy

I … znów Zosią tutaj mamy!

Dziecko leży na brzegu koca rozłożonego na podłodze. Dorosły klęczy lub kuca obok.

Dorosły mówi wierszyk i owija dziecko kocem, jakby rolował naleśnik. Tę część wierszyka powtarzamy tak długo, aż zawiniemy dziecko w koc.

Dziecko leży w kocu.

Dorosły powoli odwija dziecko, turlając je w przeciwnym kierunku niż podczas zawijania. Powinien to robić w tempie zależnym od upodobań dziecka. Dziecko leży na kocu. Dorosły okazuje radość, że znów je widzi. ;) 

Polecamy zabawy „paluszkowe”: „jadą goście”, „sroczka kaszkę warzyła” itp., rzucanie do celu.  przyjmowanie i utrzymywanie pozycji „bocian”, „jaskółka”, z zamkniętymi oczami, zgniatanie, darcie kawałków gazet, skakanie na piłce z uszami, poruszanie się wg instrukcji: zrób dwa kroki do przodu, trzy kroki do tyłu, jeden w prawo, zabawa w lustro – powtarzanie ruchów drugiej osoby. Warto sięgnąć do starych, sprawdzonych zabaw i zabawek (np.: masa solna, drewniane klocki, glina itp.), a ograniczyć trzeba   przesiadywanie przez komputerem, telewizorem! Wyjdźmy z dzieckiem na spacer, rower, rolki, pograjmy w piłkę. Muzykujmy z dzieckiem na naturalnych instrumentach (garnki, butelki itd.). Niech dziecko jak najczęściej chodzi boso po różnych fakturach zwłaszcza latem: trawa, piasek, kamienie itp.  Pozwólmy dziecku brudzić się, w ten sposób poznaje świat - pamiętajmy, że zgodnie z obiegowym powiedzeniem „dzieci dzielą się na szczęśliwe i czyste”.